Zawsze w nastroju, zawsze wśród ludzi - Mieczysław Święcicki

Z aktorem Mieczysławem Święcickim rozmawia Viapoland.

- Początek tej rozmowy miał miejsce w sali krakowskiej restauracji "Pollera" jakiś czas temu%u2026 Można chyba mówić, że Modrzejewska była matką wszystkich polskich artystów teatru, która zawód aktorki postawiła na artystyczny i duchowy piedestał. Nie tylko w Polsce, także w Ameryce.

Mieczysław Święcicki - Modrzejewska została przypomniana w miejscu, do którego wracała i gdzie mieszkała podczas swoich przyjazdów na występy w Krakowie w okresie, gdy już mieszkała w Ameryce, czyli U Pollera secesyjna sala przy ulicy Szpitalnej stanowiła chyba coś w rodzaju małego sanktuarium teatralnego z dużym hotelowym rodzinnym zapleczem, w którym w pewnym momencie zrobiło się po prostu ciasno, bo przecież Modrzejewska przyciągała rzesze wielbicieli, i stąd zapewne zmaterializowana w ciągu niewielu lat idea wspierana także przez tę wielką aktorkę budowy przy tej samej ulicy u schyłku XIX wieku w Krakowie dużego Teatru Miejskiego - imieniem Juliusza Słowackiego. Pytanie, czy sala pollerowska jeszcze zaistnieje jako sala imprez artystycznych, takich jak nasza "Kolacja z Modrzejewską i Sienkiewiczem", w której z przyjemnością wziąłem udział czytając listy Sienkiewicza z Ameryki o kobietach. Bardzo bym sobie tego życzył.

- Modrzejewska przyjechała do Ameryki z kraju katolickiego%u2026.

- Jej epoka była okresem wielkich artystów, którzy Kraków wynieśli do znaczenia duchowej stolicy kraju i trzeba to nieustannie przypominać. W Ameryce Modrzejewska ułatwiła start Henrykowi Sienkiewiczowi. Paradoksalnie Modrzejewska i Sienkiewicz pomogli także w rozwoju demokracji amerykańskiej. Wielu amerykańskich prezydentów przyznawało się, że czytało i przeżywało Trylogię Sienkiewicza, na przykład "Ogniem i mieczem". Modrzejewska w wielo wyznaniowej Ameryce była urokliwym ambasadorem katolickiego kraju, który wprawdzie nie istniał jako Państwo, ale był wielki duchem, siłą swojego patriotyzmu i wiary, była naszą Wielka Obywatelką w Ameryce, pochowaną na Cmentarzu Rakowickim w Alei Zasłużonych.

- Teatr krakowski i krakowski kabaret przełomu XIX i XX wieku to dwa odrębne, równoległe zjawiska artystyczne?

- Teatr krakowski tworzyli pisarze, malarze, rzeźbiarze i był to największy rangą teatr w Polsce. Także w tym mieście narodziła się wielka tradycja kabaretowa wywiedziona z Kabaretów "Zielony Balonik" i "Jamy Michalikowej". Dopiero ponad pół wieku później zrodziła się tradycja "Kabaretu Piwnica pod Baranami", z której się sam wywodzę. Dzięki temu, że krakowskie kabarety nie miały jedynie charakteru doraźnie politycznego i studenckiego, ich tradycja trwała tak długo, a w przypadku "Piwnicy" trwa do dziś.

- Należy Pan do artystów tzw. "piwnicznych", co w Krakowie oznacza w skrócie " Piwnicę pod Baranami" oraz kojarzy się z nazwiskiem twórcy kabaretu Piotrem Skrzyneckim.

- Z okresu moich występów w "Piwnicy" pozostała między innymi płyta ze śpiewanymi przeze mnie balladami Wertyńskiego i piosenkami do muzyki Zygmunta Koniecznego (cz. 1)