Prelekcja Krystyny Lenkowskiej

Krystyna Lenkowska (ur. 1957) - poetka, anglistka, tłumaczka literatury anglosaskiej.
Wiersze, fragmenty prozy, tłumaczenia, eseje, noty i wywiady opublikowała w wielu pismach literackich w Polsce (m.in. Frazie, Nowej Okolicy Poetów, Poboczach, Pracowni, Przekroju,Toposie, Twórczości, Tyglu, Zeszytach Literackich, Znad Wilii). Jej wiersze ukazały się w USA, w tłumaczeniu tłumaczki, Ewy Hryniewicz-Yarbrough,
 w takich pismach jak Absinthe, Boulevard, Chelsea, Confrontation. Na Ukrainie debiutowała w piśmie Pektoral oraz w antologii Wiersze z Krakowa, w tłumaczeniu Evgena Barana. Jej wiersze również ukazały się w Albanii, Bośni i Hercegowinie, Czechach, na Litwie, w Macedonii, Mongolii, Indiach oraz Rumunii. Wiersz „Oko Johna Keatsa
 w Rzymie” dostał 1. nagrodę na międzynarodowym konkursie w Sarajewie „Seeking for a Poem” za rok 2012. W roku 2013 poetka otrzymała II nagrodę MENADA na międzynarodowym festiwalu poezji DITET E NAIMIT (XVII edycja w Macedonii i Albanii), za „szczególną kreatywność” w swojej poezji. Lenkowska jest autorką piosenek nagranych na płytach zespołu Ratatam z Rzeszowa oraz Beaty Czerneckiej z Piwnicy pod Baranami w Krakowie. Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, międzynarodowego stowarzyszenia POETAS DEL MUNDO, oraz w kadrze LAI (Instytut Sztuki Literackiej). Mieszka w Rzeszowie.

Twórczość:
1991 Walc Prowincja  (Rzeszów)
1999 Nie deptać przylaszczek / Keep off the Primroses (YES, Rzeszów)
2002 Pochodnio, różo (Wydawnictwo Nowy Świat, Warszawa)
2003 Wiersze Okienne (Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów)
2005 Wybór Ewy / Eve’s Choice (Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa)
2008 Sztuka białego (Instytut Wydawniczy Erica, Warszawa)
2010 Tato i inne miejsca (Miniatura, Kraków)
2013 Kry i wyspy (Mitel, Rzeszów)
2014 Zaległy list do pryszczatego anioła / An Overdue Letter to a Pimply Angel (Mitel, Rzeszów)

Piero della Francesca (ur. ok. 1415 w Borgo San Sepolcro, zm. 12 października 1492) – malarz włoski.
Urodził się w Borgo San Sepolcro (Toskania). Tworzył między innymi w Arezzo, Rzymie, Florencji, Rimini, Urbino, Ferrarze, a także w rodzinnym mieście. Do najważniejszych jego dzieł należą: Chrzest Chrystusa, Zmartwychwstanie, freski w bazylice S. Francesco w Arezzo (Legenda Krzyża Świętego 1452–59). Był też teoretykiem malarstwa i uczonym – napisał traktaty o perspektywie (De prospectiva pingendi) oraz o pięciu figurach wykorzystywanych w sztukach plastycznych.
W malarstwie Piera silne są wpływy mistrzów Północy, m.in. Rogiera van der Weydena oraz pierwiastek rodzimy (Domenico Veneziano – jasny koloryt). Geometryzacja brył wynika prawdopodobnie z fascynacji architekturą. Sztuka Piera jest wyraźnie intelektualna, występują napięcia psychologiczne (kontrasty), symbole, odniesienia
do literatury i kultury (legenda krzyża według wersji Jacques'a Voragine'a).
Najciekawszym okresem twórczości Piera jest jego pobyt na dworze księcia Federica da Montefeltro w Urbino, który skupiał takie osobistości jakLeon Battista Alberti (architekt), Baldassare Castiglione (autor Dworzanina), czy Luca Pacciolli (dominikanin i matematyk). Malarstwo Piera zostało wkrótce po jego śmierci zepchnięte na drugi plan, ponownie odkryto je dopiero w XIX wieku, a rozreklamowano na początku XX, po sukcesie kubizmu i neoimpresjonizmu.

Katarzyna Ambroży