Grzegorz Niemyjski – Gorzkie Żale

Dyplom z rzeźby uzyskał w 1999 roku w pracowni prof. Alfredy Poznańskiej i ad Christosa Mandziosa. Od roku akademickiego 2006/2007 jest pracownikiem dydaktycznym w Katedrze Rzeźby i Działań Przestrzennych na macierzystej uczelni. W 2013 roku obronił pracę doktorską Treść i forma w rzeźbie, której promotorem był prof. Ryszard Gluza. Zajmuje się rzeźbą, malarstwem, ceramiką, medalierstwem, ikonografią oraz działaniami plastycznymi w przestrzeni otwartej. Jest autorem rzeźb stojących na rynku w Legnicy oraz Strzegomiu.

Twórczość Grzegorza Niemyjskiego rozwija się w odwrotnym kierunku niż rzeźba współczesna, bo nie zmierza od tradycyjnej figury w kierunku form bardziej abstrakcyjnych i działań na pograniczu tej dziedziny. Wykształcony jako rzeźbiarz w pracowni Alfredy Poznańskiej i Christosa Mandziosa we wrocławskiej ASP, artysta ten zaczynał od prac, w których istotna była nie rzeźbiarska forma, ale samo znaczenie. Były to instalacje w plenerze z cyklu Rytmy natury, powstające od końca lat 90., które kontynuowane były potem równolegle z realizacjami ściśle rzeźbiarskimi.

Od instalacji i akcji artystycznych Grzegorz Niemyjski przeszedł pod koniec pierwszego dziesięciolecia swojej twórczości do rzeźb w tradycyjnej postaci bryły – powstających w kamieniu i drewnie. Tradycyjność formalna tych prac polega na tym jedynie, że nie są to dzieła efemeryczne ani struktury rozciągnięte w przestrzeni, ale formy zwarte, których tworzywem jest klasyczny materiał rzeźbiarski. Jednak sposób użycia go jest już nietypowy i oryginalny.

Najciekawsze prace Grzegorza Niemyjskiego zaczęły jednak powstawać siedem lat temu i są to dzieła wykonane w drewnie. Kształtem, który przyjmują, jest mocno uproszczona postać ludzka – sięgają więc do najbardziej klasycznej formy rzeźbiarskiej. Figura, pojawiająca się na granicy abstrakcji, nie jest jednak efektem redukcji kształtu; wręcz przeciwnie, to drewno, jak gdyby samo z siebie, pozostając w swojej naturalnej postaci, przybiera jednocześnie kształt człowieka.

W 2013 roku Grzegorz Niemyjski wykonał następne prace w drewnie, które kontynuują ten sposób podejścia do materiału i figury ludzkiej, wprowadzając jednak zarazem nowe, bardzo ciekawe i oryginalne założenia estetyczne. Naturalna forma drewna nadal sugestywnie kojarzy się w nich z postacią ludzką, ale już nie tylko na zasadzie analogii uproszczonego kształtu, ale także poprzez tajemniczy proces transformacji samego materiału.
Dobra sztuka sięgająca do motywów i tematów chrześcijańskich to obecnie wielka rzadkość. Grzegorz Niemyjski w swoich rzeźbach tę nową symbolikę i formę odnajduje, tworząc prace, które z wielką siłą przemawiają do wyobraźni i uczuć współczesnego odbiorcy. Skłaniają także do namysłu nad naturą ludzką i relacją miedzy człowiekiem i przyrodą – w kontekście biblijnego Objawienia.

źródło: galeria.legnica.pl