W kraju i na świecie w 96 rocznicę śmierci H. Sienkiewicza

W kraju i na świecie

Dzień jak co dzień, czwartek 15 listopada 2012 roku.

Z Aleksandrowa Kujawskiego zadzwonił pisarz i poeta Henryk Longin Rogowski, ceniony kontynuator powieści historycznych w stylu Henryka Sienkiewicza: „W pobliskiej Łodzi nie ma jeszcze pomnika pisarza, ale jest Park imieniem H. Sienkiewicza, byłem tam, prześlę niebawem zdjęcia.”. Aż z dalekiej Szwajcarii mailuje do mnie Maestro Arkadiusz Burski, który od czasu do czasu przybywa do Polski, do Krakowa, gdzie prowadzi mistrzowska szkołę śpiewu:
„ Jadę właśnie do Vevey złożyć imieniu własnym i naszego Stowarzyszenia wiązankę kwiatów pod pomnikiem Mistrza, który zmarł w tej szwajcarskiej miejscowości, ma tutaj swój pomnik”.

Z Norwegii dzwoni artysta – malarz i projektant wnętrz, członek SAiN, andrychowianin Waldemar Bizoń:
„ Otwieram w Norwegii 1 grudnia br. wystawę moich prac plastycznych poświęconych portretom Jana Pawła II, ale potem w 2013 roku przystępuje do zorganizowania uroczystości o Henryku Sienkiewiczu, maluję portret Henryka Sienkiewicza…Staram się przekonać tutejsze instytucje norweskie i polonijne, aby asygnowały środki i zapraszały artystów z Polski. Mam nadzieję, ze zagra tutaj koncert muzyki Chopina i Paderewskiego wielka pianistka Man Li Szczepańska”.

Rozmawiam także telefonicznie dzisiaj z panią Teresą Kożuch nauczycielką i bibliotekarką w Zespole Szkół imieniem Henryka Sienkiewicza w Okrzei. To tu w Okrzei niedawno odsłonięto pomnik rodzinny matki pisarza, jest Jego pomnik na Kopcu i kościół, w którym był ochrzczony: „Rocznice śmierci i urodzin pisarza zwykle upamiętniamy uroczystościami czy uczniowskimi inscenizacjami jego utworów, w tym roku jakby skromniej, ale uczniowie klas trzecich mieli lekcje historii i literatury, na które przyniosłam wszystkie ksiązki Henryka Sienkiewicza i o nim”. – mówi nauczycielka, reżyser spektakli, takich jak „Janko Muzykant” i „Quo vadis”, w których zagrali uczniowie. Planujemy wspólnie spektakl o dziewczynce, która marzy by wystąpić w spektaklu o Stasiu i Nel.

Muzeum Historyczno Regionalne w Andrychowie upamiętni Sienkiewicza

Mój rodzinny Andrychów, gdzie nie ma pomnika pisarza, ani niczego, co nosiłoby jego imię, z wyjątkiem Gimnazjum Noblistów Polskich.

Jak nam podpowiada poszanowanie tradycji i historii odwiedzamy dzisiaj z mamą Stanisławą na Ulicy Podgórskiej w Andrychowie prywatne Muzeum Regionalno Historyczne, mieszące się w budynkach z XIX wieku (zabudowania dawnego młyna z 1860 roku), z czasów, gdy żył i tworzył Henryk Sienkiewicz.

Oprowadza nas jak zawsze pan Edward Wincenty Szlagor, właściciel, założyciel i kustosz tej placówki. Na ścianach wiele nowych obrazów, wiele wyeksponowanych ciekawie regionaliów, w starym młynie szukamy miejsca dla upamiętnienia Henryka Sienkiewicza. To miejsce chroni okruchy dawnej historii Andrychowa i historii Polski, upamiętnia Polaków i ma izbę pamięci dawnych mieszkańców – żydów. Edward W. Szlagor, były dziennikarz, łoży własne środki na zabezpieczenie młyna, niebawem kończy rekonstruować dach. Robi to z potrzeby serca i aby przybywający tu ludzie, zwłaszcza młodzież szkolna, mogła zapoznać się z bogatymi materiałami o historii regionu.

SAiN gorąco temu patronuje i wspiera współorganizując doroczne Spotkania Miłośników Kultury i Tradycji Regionu.
Myślę, że choć Henryk Sienkiewicz nigdy tu nie był, cieszyłby się z tego muzeum… Jest w nim kawał historii. I jest w dobrych rękach.

Zobacz:

Muzeum Regionalno Historyczne
Ul. Podgórska 3
34 – 120 Andrychów
www.muzeum.andrychow.pl