dezORIENTacja - wystawa

W projekcie dezORIENTacja możemy dać się uwieść upajającemu, choć zmistyfikowanemu światu dawnego Orientu. Jednak nie można zapominać, że istnieje jeszcze inne spojrzenie, które wyraża zdecydowanie bardziej okrutny i nieobliczalny wymiar tej kultury. Ten już nie tyle estetyczny, ile społeczny kontekst przybrał ostatnio bardzo aktualny wymiar: od początku rewolucji wyzwoleńczych, zapoczątkowanych w Tunezji, narasta w tym regionie, szczególnie w Syrii, przemoc, której ofiarami najczęściej stają się cywile. Orient jawi się więc także jako synonim przemocy, wojen religijnych i politycznych. Tymczasem europejski nieświadomy odbiorca jest manipulowany przez bezprzykładną polityczną propagandę strachu, gdzie takie treści jak istota zła piętnują pojedynczych aktorów sceny, co jeszcze bardziej pogłębia i tak już mocno utrwalone uprzedzenia, podczas gdy inni awansują z terrorystów na sojuszników. A cóż robi człowiek Orientu (jeśli możemy w ogóle przyjąć, że taki istnieje)? Musi on najzwyczajniej jakoś przeżyć w świecie pełnym nielogicznych rozwiązań. Stosuje dwie groteskowe w swej kombinacji formy życia: delektując się niepewnym „tu i teraz”, żyjąc spontanicznie z dnia na dzień, mając czas dla siebie i dla gościa, jednocześnie bez strachu kieruje swoją uwagę i starania w stronę jednej wytycznej: wieczności. Oczywiście Orient to także mistyczna kraina baśni, tęsknoty za nieznanym, za egzotyką, za tajemnicą. Już pierwsze pokolenie fotografów u samych początków istnienia nowego medium – fotografii – fascynowały orientalne kulisy tajemniczego świata. Z wczesnych kalotypii Grand Tour Reverenda Bridgesa* (nauczył się on techniki kalotypii w 1845 roku od Hannemana, asystenta Talbota, po czym udał się w siedmioletnią podróż śródziemnomorsko-orientalną. Podróżował m.in. po Palestynie i Egipcie) do dzisiaj utrwalił się pod powiekami miękko wyglądający pustynny piasek. Terapia światłem, jakiej można się poddać, przebywając pod orientalnym słońcem, pozwala zrozumieć i przelać to światło na papier. Wtedy opętany Orientem twórca doznaje przeniesienia w czasie i przestrzeni, tworząc piaskowe obrazy z asfaltowej okrutnej rzeczywistości.
Ex oriente Lux
 
*Reverend Bridges nauczył się techniki kalotypii w 1845 roku od Hannemana, asystenta Talbota, poczym udał się w siedmioletnią podróż śródziemnomorsko-orientalną. Miedzy innymi podróżował po Palestynie i Egipcie.

Georgia Krawiec jest absolwentką wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Siegen (Niemcy), gdzie studiowała w klasie Jürgena Königsa; od roku 2000 pracuje jako niezależna artystka-fotograf; naucza fotografii eksperymentalnej, fotografii otworkowej oraz technik szlachetnych; wystawia od 1993 r.; miała liczne wystawy indywidualne w Polsce i za granicami kraju, m.in. w Galerii FF w Łodzi, w Haus Seel w Siegen (Niemcy), w Małej Galerii ZPAF-CSW i Starej Galerii ZPAF w Warszawie, w Galerii Sztuki Wozownia; brała udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. w ramach Festiwalu Kultury Polskiej w Luksemburgu, w Miesiącu Fotografii w Krakowie, w Międzynarodowym Festiwalu Fotografii w Łodzi, w Voies Off w Arles (Francja), w wystawie Polskiej Fotografii Otworkowej w Boston i New Bedford (USA), jak też w Muzeum Historii Fotografii w Krakowie i wielu innych; jej prace można znaleźć w kolekcjach publicznych i prywatnach w Europie oraz w USA; publikuje teksty o fotografii m.in. w Kwartalniku Fotografia czy tez w Fototapecie; prowadziła wykłady autorskie m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, także serię wykładów dla Instytutu Goethego o Współczesnej Niemieckiej Fotografii; była członkiem Jury, m.in. konkursu fotografii TVP Dolina Kreatywna oraz członkiem Komisji Portfolio-Review w The Art Institute of Boston, AIB (USA); jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików; członkiem zarządu Ogólnopolskiego Festiwalu Fotografii Otworkowej (OFFO). georgia Krawiec żyje i pracuje w Warszawie.