Góry | Pokaż listę wszystkich wiadomości » |
Sukienka zdobi kobietę
Czasami to, jak wyglądamy, staje się ważniejsze od tego, kim jesteśmy. Naznaczenie strojem w szczególny sposób dotyczy kobiet. Czasami przejmuje nad kobietą władzę... O funkcjach reprezentacyjnych i opresyjnych sukienki opowiada wystawa pod tym samym tytułem.
Ekspozycje można obgadać w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu do 25 kwietnia.
W wystawie udział biorą: Zbigniew LIBERA, Marta DESKUR, Anna BAUMGART, Agata ZBYLUT, Agata MICHOWSKA, Barbara PILCH, Katarzyna MAJAK, Beata Ewa BIAŁECKA, Agata ROŚCIECHA, Jadwiga SAWICKA, Magdalena MOSKWA.
SUKIENKA to wystawa na temat stroju kobiecego. Mówi o tym, jak determinuje on nasze zachowania. Przejmuje nad kobietą władzę, i daje ją innym. Z drugiej jednak strony jest przedmiotem kobiecego pożądania, stale gości w marzeniach, jest też przedmiotem ochronnym. Przede wszystkim jednak jest niezwykle silnym nośnikiem znaczeń. Wystawa, mimo że dotyczy ubioru kobiecego, ma być opowieścią o stroju i jego roli, a nie o kobiecie jako takiej. Ciekawszym punktem wyjścia interpretacji wydaje się być bowiem ubiór i jego postrzeganie w kontekście społecznym, kulturowym, na polu mitu i tradycji.
Strój to narzędzie – symbol, poprzez który od najmłodszych lat jest nam wpajany system zachowań, jakiego społeczeństwo, a zwłaszcza jego „najmniejsza komórka” czyli rodzina od nas oczekuje.
Z tego powodu wstępem do ekspozycji jest wideo Zbigniewa Libery Jak tresuje się dziewczynki. Pokazuje jak czterolatka jest ubierana, zdobiona biżuterią, otrzymuje od starszej kobiety kosmetyki, a tym samym jest wdrażana w przynależne jej w przyszłości kobiece role. Ma być piękna i wyglądać. Niczego innego się od niej nie oczekuje.
Wideo Marty Deskur Welon to moje włosy to opowieść o wyborze innej drogi. Mamy do czynienia z kobietami, których twarzy nie widzimy. W obu, ich głowy spowija materia, będąca znakiem ich postawy religijnej. Welon to welon zakonnicy, to islamska chusta…
Instalacja Egzekucja Agaty Michowskiej, odnosi się do skomplikowanych relacji między ofiarą a oprawcą. O wdrażaniu kobiety w jej rolę społeczną opowiada też instalacja Agaty Zbylut Kwiat paproci, prezentująca kręcące się wolno białe, komunijne sukienki w otoczeniu fotografii przedstawiających suczki.
Anna Baumgart w pracy Dostałam to od mamy prezentuje dwie biograficzne rzeźby artystki, przedstawiające ją samą i jej córkę, ubrane w suknie ślubne, I pojawia się otwarte pytanie - czy matka powinna przekazywać córce „wzorzec białej sukienki
Lęk o przyszłość towarzyszy matkom ale też młodym dziewczynom. Stąd na wystawie instalacja Barbary Pilch, zatytułowana Dzieciństwo.
Jaka jest tego konkluzja? Strój jest nam przynależny, obecnie kobietom bardziej niż mężczyznom. Jest metką, poprzez którą określana jest nasza jakość. Czy tego chcemy, czy nie. Buntujemy się przeciw jego społecznej roli i sankcjonowanej tradycją opresyjności. Chowamy się też za nim, jak za chustą czy welonem, epatujemy nim jak czerwonymi szpilkami, które stanowią zarówno nasz oręż, jak i piętno naszego upokorzenia.
To tylko niektóre z prac, prezentowanych na wystawie SUKIENKA
Na podstawie eseju kuratorki wystawy Agnieszki Gniotek
Zobacz galerię (33) |
Komentarze społecznościowe |