Matka może być stara i nudna…

Prapremiera
26 marca  2010, mała scena „Malarnia”

Bożena Keff
Utwór o Matce i Ojczyźnie

reżyseria i scenografia: Marcin Liber

kostiumy: Grupa Mixer: Monika Ulańska, Dorota Gaj - Woźniak

muzyka: Aleksandra Gryka

animacje, grafika: Tymek Jezierski

wideo: Studio Filmowe LadaChwila

W spektaklu wykorzystana jest filmowa dokumentacja performance’u Mateusza Felsmanna „Portrety ojców”.

obsada: Irena Jun, Beata Zygarlicka

chór (wideo): Barbara Biel, Maria Dąbrowska, Grażyna Madej, Ewa Sobiech, Grzegorz Młudzik, Wiesław Orłowski oraz: Arkadiusz Buszko, Robert Gondek

Któż z nas miałby odwagę napisać, że matka jest „stara i nudna”, a co dopiero nazywać matkę hieną, nie mówiąc już o innych inwektywach (…). Któż odważyłby się napisać o Polsce, że to „kraj ohydny”, a Polacy „nie rozumieją własnej historii i tożsamości nie mają, współczuć nie umieją, empatii nie znają”, że to „plemię sklajstrowane mitem”, a „indywidualność tutaj zabroniona”? „Chyba desperatka./ Albo dezerter w obłędzie” – taką odpowiedź znajdujemy w samym „Utworze o Matce i Ojczyźnie”. Taką desperatką jest w pewnym sensie jego autorka Bożena Keff, zdecydowana wypowiedzieć niewyobrażalne.

B. Helbig-Mischewski, Time to say fuck you – o matce, ojczyźnie i okrucieństwie ofiar, „Pogranicza” 2009, nr 4.

Czasami więc trzeba posypać ranę solą: zwłaszcza taką ranę, która wciąż ropieje, lecz której się nie czuje i o niej nie pamięta. (…) Jesteśmy dziś dojrzałym społeczeństwem i niepodległym narodem. Nie potrzebujemy ani krzepienia serc, ani – przeciwnie – podkopywania wiary w siebie, w naszą przeszłość i przyszłość. Jako ludzie musimy zdawać sobie sprawę, jaka jest najbardziej „przerażająca rzecz: powolność, niewinność, niedostrzegalność zła…”.

 Henryk Woźniakowski, Od wydawcy [w:] Jan T. Gross, Strach. Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści, Kraków 2008.

http://wspolczesny.szczecin.pl/

Duża Scena i Malarnia
Teatr Współczesny w Szczecinie
Wały Chrobrego 3
70-500 Szczecin

Marcin Liber – reżyser teatralny - Do tworzenia spektakli zaprasza najciekawszych twórców ze wszystkich pól ambitnej sztuki i kultury powstającej na marginesie mainstreamu: kompozytorów muzyki współczesnej (m.in. Aleksandra Gryka, Anna Zaradny, Robert Piotrowicz, grupa Antigama), dramaturgów (m.in. Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Monika Powalisz, Magda Fertacz), poszukujących nowych języków ekspresji aktorów i tancerzy, twórców wideoartu (grupa Oczy Niebieskie), grafików (m.in. Arek Romański - Huncwot, Tymek Jezierski, Małgorzata Gurowska).

Z okazji 10. rocznicy śmierci Zbigniewa Herberta, Liber na placu Krasińskich w Warszawie reżyseruje widowisko multimedialne na podstawie dramatu Herberta „Rekonstrukcja poety”. Organizatorami spektaklu była Biblioteka Narodowa i Nowy Teatr w Warszawie.

 W 2008 roku tworzy w Teatrze Współczesnym w Szczecinie przedstawienie „ID” podejmujące tematy przekroczenia, wykluczenia, tożsamości.

 W 2009 roku w warszawskim Teatrze Studio Marcin Liber realizuje projekt „Spring of death” poruszający zagadnienie śmierci i ponownie w Muzeum Powstania Warszawskiego przygotowuje spektakl „Zawiadamiamy Was, że żyjemy. Dubbing ‘44”.

 2009 w teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie realizuje spektakl „Wilk” na podstawie powieści Hermana Hessego „Wilk stepowy”.

Jest pomysłodawcą i kuratorem projektu „Suchy Dok” w Nowym Teatrze w Warszawie. Jest to projekt teatru dokumentalnego realizowany wspólnie z Instytutem Reportażu.

Kurator interdyscyplinarnego przeglądu – „Deathroom – Śmierć Fest” w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie w grudniu 2010.

Obecnie pracuje w Teatrze Współczesnym w Szczecinie nad przedstawieniem na podstawie tekstu Bożeny Keff „Utwór o Marce i Ojczyźnie”.