Agryppina - kolejna odsłona Opera Rara

„Agrippina” to jedna z najwyżej cenionych oper Handla wystawiona w Wenecji w sezonie karnawałowym 1709-10 jako ukoronowanie pięcioletniego pobytu kompozytora we Włoszech. W tym czasie Handel swym talentem zwrócił na siebie uwagę m.in. wicekróla Neapolu, a także kardynała Grimaniego, który napisał dla niego libretto. „Agrippina” z wielkim powodzeniem. wystawiana była w całej Italii. Szczególnie cenili ją Wenecjanie, uznając za najbardziej melodyjną z włoskich oper.

„Agrippina” jest trzecią operą pełnej długości stworzoną przez Handla i doskonale pokazuje jak jego talent rozwinął się w porównaniu z wczesnymi próbami okresu niemieckiego. Fabuła jest bardziej wyszukana, bardziej właściwa sztuce teatralnej niż nawet w jego późniejszych pracach dla scen londyńskich. Melodia utworów charakteryzuje się lekkim, tanecznym i kpiarskim charakterem, fabuła - niemalże buffo eksponuje silnie jedyną uczciwą postać Ottona, którego szczere uczucia czynią ofiarą wszystkich pozostałych bohaterów.
Choć wszystkie postaci (poza komicznym sługą) są oparte na historycznych pierwowzorach, opowieść ma więcej z farsy niż formy epickiej. Klaudiusz, cesarz rzymski, unika utonięcia dzięki eleganckiemu Ottone, którego w dowód wdzięczności czyni swym spadkobiercą. Jego żona Agrypina, mająca nadzieję na umieszczenie własnego syna Nerona na tronie, wykorzystuje okoliczność, że zarówno Claudio jak i Ottone są zakochani w Poppei i namawia ją do wzbudzania zazdrości w Claudio. Agrypina nie zdaje sobie jednak sprawy, że także jej syn darzy uczuciem Poppeę. Ostatecznie Klaudiusz i Neron stwierdzają, iż Poppea nie jest warta zamętu w ich sercach. Popppea wiąże się z Ottone, a sukcesja odbywa się zgodnie z planami manipulantki Agrypiny, którą później Klaudiusz honoruje ufundowaniem nowego miasta: Colonia Agrippinensis- czyli dzisiejszej Kolonii.

Wyjątkowy charakter wersji przygotowanej przez Fabio Biondiego wynika z jego doświadczeń przy wieloletniej pracy nad repertuarem Antonio Vivaldiego. Wiele z tych oper Biondi rzywrócił do powszechnego obiegu: prezentował z powodzeniem „Bajazeta” na Festiwalu Misteria Paschalia w 2008 roku, a na otwarciu cyklu Opera Rara w styczniu tego roku - przywróconego po wiekach „Herkulesa nad Termodontem”.
„Agrippinę” gra w Wenecji w Teatro Malibran. W Polsce będzie można ją usłyszeć tylko jeden raz (23 października, w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego) w mistrzowskiej obsadzie solistów. Warto zwrócić szczególną uwagę na jedną z najwyżej cenionych mezzosopranistek Szwedkę Ann Hallenberg, którą usłyszymy w roli tytułowej oraz na José Maria Lo Monaco w roli Nerona - śpiewającą zadziwiająco niskim głosem, o barwie niemal męskiej, idealnej do tej kreacji muzycznej.

Bilety na koncertową wersję opery „Agrippina”, można kupić za pośrednictwem strony internetowej www.ticketonline.pl oraz w Punkcie Sieci Informacji Miejskiej w Krakowie przy ul. św. Jana 2.

Więcej o spektaklu i cyklu Opera Rara na: www.operarara.pl.