A może tak relaks w parku?

Park Szczytnicki

Jednym z najstarszych terenów zielonych, którego założenia we fragmentach zachowały się do dzisiaj jest Park Szczytnicki. Ponad sto hektarów rozpościera się między ulicami: Różyckiego, Paderewskiego, Kopernika i Olszewskiego. Pierwszy park w tym miejscu, w okolicy ówczesnej wsi Szczytniki na przedmieściach Wrocławia, założył komendant miejskiego garnizonu L. Hohenlohe w 1783 r. Szesnastohektarowy park utrzymany był w stylu angielskim. Jednak został poważnie zniszczony przez żołnierzy Napoleona w 1806 r. W 1833 r. tereny rekreacyjne w tej części miasta rozrastały się, zwiększyła się nie tylko powierzchnia parku, ale na południe od niego powstał tor wyścigów konnych, który w tym miejscu funkcjonował aż do początków XX wieku.

Duży wpływ na dzisiejszy wygląd i bogactwo Parku Szczytnickiego miał Peter Joseph Lenne, ogrodnik królewski, który do Wrocławia przybył z Berlina. Pod koniec XIX wieku powstał system grobli. Natomiast na przełomie XIX i XX wieku i przy okazji Wystawy Stulecia w 1913 w Parku Szczytnickim przybyło obiektów, które do dzisiaj intrygują, są ważnymi punktami na trasach wycieczek. W 1913 r. przeniesiono do Wrocławia i postawiono we wschodniej części parku drewniany kościół pw. Jana Nepomucena. Budowla z przełomu XVI i XVII wieku wcześniej stała w Starym Koźlu.

W 1905 r. w północnej części Parku Szczytnickiego wybudowano pomnik z popiersiem niemieckiego poety doby Romantyzmu Fryderyka Schillera. Zniszczony w trakcie II wojny, został zrekonstruowany. To jedno z ulubionych miejsc poety i dramaturga Tadeusza Różewicza. Odrębną częścią Parku Szczytnickiego jest Ogród Japoński. Ten istniejący dzisiaj został odtworzony w roku 1994 r., podobny został założony w tym miejscu: ze stawem i zabudową w stylu japońskim, na początku XX w. przy okazji Wystawy Sztuki Ogrodowej. Park Szczytnicki leży w pobliżu innych atrakcji Wrocławia. Na południu jest Pergola i Hala Stulecia oraz Ogród Zoologiczny. Na wschodzie swoje budynki ma przedwojenna WuWa, natomiast część północna to olbrzymie polany i place zabaw.

Park Szczytnicki to jeden z najbardziej różnorodnych terenów pod względem przyrodniczym. Rośnie tu około 350 gatunków drzew z Europy, Azji, Ameryki Północnej, m.in. cyprys Lawsona, buk zwyczajny, platan klonolistny, sosna himalajska, dąb szkarłatny. Żyje w nim także wiele gatunków zwierząt, m.in. lisy, kuny leśne, nietoperze, 70 gatunków ptaków.

Park Tysiąclecia

Drugim pod względem wielkości wrocławskim parkiem jest Park Tysiąclecia, który ma około 90 hektarów. Położony we wschodniej części miasta między ulicą Graniczną, Autostradową Obwodnicą Wrocławia i rzeką Ślęzą. Powstał w 2000 r., przy okazji jubileuszu założenia Wrocławia – stąd nazwa, i ciągle jest w trakcie urządzania. Na razie wytyczono w nim aleje spacerowe.

Park przy Zamku

Nad inną wrocławską rzeką – Bystrzycą, leży Park Leśnicki. Oddalony od centrum miasta jest uczęszczany przede wszystkim przez mieszkańców Leśnicy oraz bywalców imprez organizowanych w tamtejszym Zamku, który pełni rolę ośrodka kultury. Olbrzymi wpływ na wygląd parku założonego w drugiej połowie XIX wieku miał Peter Joseph Lenne, ogrodnik królewski, ten sam, który pracował nad rozbudową Parku Szczytnickiego. Ponad dwudziestohektarowy park jest elementem kompleksu terenów zielonych, do których należy także Las Mokrzański, popularne wśród wrocławian miejsce wycieczek i pikników.

Park Południowy

Lubianym miejsce spotkań wrocławian jest także Park Południowy. Historia jego powstania jest wyjątkowa. W 1877 r. 25 hektarów w eleganckiej dzielnicy Wrocławia podarował miastu zamożny kupiec i filantrop Julius Schottlander. W ciągu kilkunastu lat powstał malowniczy park krajobrazowy, z dużym stawem i polanami do wypoczynku. Do czasów II wojny istniała w Parku Południowym elegancka restauracja, która później nie została już odbudowana. W parku można napotkać m.in. platany, tulipanowce amerykańskie i cypryśniki. W 2004 r. odsłonięto w nim pomnik Fryderyka Chopina, który – według miejskich podań, ma twarz znanego wrocławskiego dziennikarza i krytyka muzycznego hrabiego Wojciecha Dzieduszyckiego.

Parki – cmentarze

Jednym z najczęściej odwiedzanych parków we Wrocławiu jest Park Zachodni, położony między ulicami Lotniczą i Pilczycką, o powierzchni 75 hektarów. Zajmuje teren dawnego cmentarza, jednego z większych w stolicy Dolnego Śląska. Nadal można zauważyć pozostałości po przeszłości tego miejsca: układ alejek, obecność roślin zimnolubnych, np. obecna jest tam wyjątkowo rzadka iglicznia trójcierniowa. Poza tym do parku przylega Cmentarz Żydowski, który przed wojną był częścią miejskiej nekropolii. Podobny charakter ma Park Skowroni, który służył za miejsce pochówku jeszcze w latach 60. XX wieku.

Promenada Staromiejska

Oryginalnym miejscem relaksu w centrum Wrocławia jest Promenada Śródmiejska. Niemal czterokilometrowy pas zieleni prowadzi od mostu Sikorskiego na wschód od Rynku, obok Urzędu Stanu Cywilnego, wzdłuż fosy miejskiej, przy Operze i Teatrze Lalek, przez Wzgórze Partyzantów, obok Galerii Dominikańskiej, przez Park Słowackiego do mostka Muzealnego i zatokę gondoli przy Muzeum Narodowym. Promenada powstała w miejscu dawnych murów miejskich, rozebranych na polecenie Francuzów, którzy zajęli Wrocław po oblężeniu w 1807 r. To jedno z najbardziej popularnych miejsc spacerowych we Wrocławiu. Prowadzi obok historycznych gmachów przez centrum miasta. Wzdłuż promenady znajdują się kawiarnie, restauracje i ciekawe obiekty historyczne.

źródło: www.wroclaw.pl