Rysie w Puszczy Knyszyńskiej

Te piękne i tajemnicze zwierzęta wygrzewały się w ostatnich ciepłych promieniach słońca w leśnictwie Żednia. Na odpoczynek wybrały miejsce z gęstym podszytem oraz dużym zwarciem drzewostanu. Rudo-płowe ubarwienie drapieżników praktycznie zlewało się z otoczeniem sprawiając, iż zwierzęta na pierwszy rzut oka były praktycznie niewidoczne. Gdyby nie ruchliwy i wszystkiego ciekawy kociak, prawdopodobnie nie zostałyby zauważone. Można założyć, że to ostatnie tygodnie młodych rysi z matką - kociaki nie pozostają z samicą dłużej, niż do jej rui, która rozpoczyna się już pod koniec stycznia. Od tego momentu rysie rozpoczynają typowo samotniczy tryb życia i zdane są tylko na siebie.

Wyniki inwentaryzacji gatunku przeprowadzonej na początku br. metodą tropień, jak również liczba bezpośrednich obserwacji rysia sugerują, iż drapieżnik ten znajduje w kompleksie Puszczy Knyszyńskiej dogodne warunki siedliskowe.

Nie bez znaczenia jest tu pewnie fakt, iż obecna wielofunkcyjna gospodarka leśna równolegle z działaniami typowo gospodarczymi realizuje zadania z zakresu ochrony przyrody. Podejmowane przez leśników działania ochronne na rzecz siedlisk (np. wyłączenie z użytkowania większości siedlisk wilgotnych i bagiennych) jak również zagrożonych gatunków (szereg projektów na rzecz ochrony gatunków) w konsekwencji zapewniają dogodną strukturę środowiska leśnego także dla rysia. Gatunek ten preferuje mozaikę różnych typów lasu: drzewostanów o zróżnicowanej strukturze pionowej, wiekowej i gatunkowej, śródleśnych polan, drzewostanów o różnym stopniu zwarcia i udziale martwego drewna. Taki złożony las wpływa na sukces polowania rysia na ssaki kopytne oraz zapewnia odpowiednie schronienie w trakcie odpoczynku.

Tekst: E. Ostaszewska
fot. G. Dworakowski

źródło: www.wrotapodlasia.pl